Czy zastanawiałeś/łaś się kiedyś nad tym, jak bardzo my ludzie różnimy się między sobą? Oczywiście, każdy to widzi, ale – spójrzmy prawdzie w oczy – czy przeciętny człowiek nad tym rozmyśla? A Ty? Czy myślałeś/łaś kiedyś dlaczego tak jest? Przecież należymy do jednego gatunku, czy nie powinniśmy więc wyglądać tak samo? A z drugiej strony – pewnie wiele razy zdarzyło Ci się usłyszeć „O, jaki/jaka ty jesteś podobny/podobna do mamy (taty, babci – wpisz właściwe słowo).”
Dlaczego wyglądamy tak, a nie inaczej? Skąd te kręcone włosy i piwne oczy, skoro rodzice mają proste włosy i są niebieskoocy? Albo, jak to się stało, że w jednej rodzinie wszyscy mają podobny kształt nosa abo ucha?
Na wszystkie te pytania odpowiedź daje genetyka.
Genetyka to nauka o dziedziczeniu cech i zmienności organizmu.
Zmienność to po prostu występowanie różnic między osobnikami tego samego gatunku. Wynika z dwóch czynników – rozmnażania płciowego, dzięki któremu dziedziczymy cechy po rodzicach, i wpływu środowiska
Cechy dziedziczne to te, które dziedziczymy po rodzicach. Kolor oczu, włosów, piegi, umiejętność zwijania języka w rurkę i parę innych, o których jeszcze opowiem w kolejnych wpisach, to cechy, które my również przekażemy swemu potomstwu.
Są też cechy niedziedziczne, czyli takie, które powstały w wyniku oddziaływania środowiska i te nie są dziedziczone. To na przykład opalenizna, tatuaż albo blizny, których nabawiliśmy się w ciągu naszego życia.
Z kolei cechy, które pozwalają nas odróżnić od innych ludzi, które sprawiają, że jesteśmy jedyni w swoim rodzaju i niepowtarzalni, to cechy indywidualne. Niejako ich przeciwieństwem są cechy gatunkowe, które świadczą o naszej przynależności do gatunku Homo sapiens. Dwunożny chód, przeciwstawny kciuk, zdolność mowy – mamy je wszyscy, to nasze wspólne cechy gatunkowe.
O zastosowaniu genetyki – w kolejnym wpisie.
Facetka od biologii
Wersja audio ⬇️
Świetne pomoce, dziękuję.
Dziękuję, bardzo się cieszę 🙂